...de heerlijke geur zet mij direct weer terug in mijn moeders keuken...

Vroeger... dat zijn vooral de geuren in onze keuken. Op maandag de kookwas maar elke avond een warme maaltijd. Mijn favoriet is de geur van warme appels; dan ben ik altijd direct terug in de keuken van vroeger thuis. Soms koop ik weleens een potje appelmoes voor mezelf. Maar er gaat niets boven warme zelfgekookte appelmoes.

Dat is echter een heel karwei. Appels schillen, koken en door de zeef. Zo’n ronde zeef die je op een schaal zet en waarin je met een slinger een houten klos ronddraait, die de appels door het gaas plet. Mijn zusje en ik vonden dat een prachtig karweitje: samen op krukjes voor het aanrecht en draaien maar.

Bestaan die zeven nog? Dat doe ik dus bijna nooit meer en neem genoegen met een potje.
Appeltaart bakken doe ik nog wel. Verrukkelijk! Volgens mijn eigen recept, maar oorspronkelijk is dat gebaseerd op het recept van mijn moeder. Ik hoor nog haar verontwaardiging: "hé, gebruik jij geen zelfrijzend bakmeel?" En ja, mam, ik gebruik minder suiker. Er is veel veranderd in de keuken tussen 1959 en 2011! Maar de heerlijke geur van warme appels en kaneel zet mij direct weer terug in mijn moeders keuken!